🎏 Dlaczego Ludzie Cierpią Jak Się Zachować Wobec Ludzkiego Cierpienia Dżuma

Sytuacja się zmienia , gdy sędzia trafia do obozu izolacyjnego. Zaniedbuje się tam, rozpaczając nad śmiercią synka - Filipa. Po tym przeżyciu postanawia dołączyć do formacji sanitarnych i zostaje pracownikiem administracji obozu znajdującego się na stadionie. Śmierć, dżuma spowodowała, że postanowił poświęcić się pomocy innym.
Powieść Alberta Camusa pt. Dzuma wyróżnia przeważnie bohaterów, usiłujących zmagać się ze złem jakim jest cierpienie. Cechą łączącą ich jest aktywność działania,którymi reagują na absurdalną rzeczywistość zadzumionego miasta. Dżuma, wojna wywołują w nich sprzeciw, rodzą bunt, człowiek świadomy tego czuje,ze musi wybierać - człowiek rozumny, wybiera walkę z cierpieniem. Traktują to jako obowiązek, odpowiedzialność, uczciwość, wcale nie jako bohaterstwo. Dr. Rieux główny bohater powieści jako pierwszy dostrzegł niebezpieczeństwo grożące miastu, skłonił władze i innych lekarzy do koniecznych Alberta Camusa pt. Dzuma wyróżnia przeważnie bohaterów, usiłujących zmagać się ze złem jakim jest cierpienie. Cechą łączącą ich jest aktywność działania,którymi reagują na absurdalną rzeczywistość zadzumionego miasta. Dżuma, wojna wywołują w nich sprzeciw, rodzą bunt, człowiek świadomy tego czuje,ze musi wybierać - człowiek rozumny, wybiera walkę z cierpieniem. Traktują to jako obowiązek, odpowiedzialność, uczciwość, wcale nie jako Rieux główny bohater powieści jako pierwszy dostrzegł niebezpieczeństwo grożące miastu, skłonił władze i innych lekarzy do koniecznych działań. Doktor wie czego chce, ma skrystalizowane poglądy, nie ulega naciskom, nie łatwo skłonić go do kompromisów. Można to stwierdzić juz po pierwszych jego działaniach, gdy tylko rozpoczęła sie dzuma. Dowód swej postawy dał też w pierwszej rozmowie z Rambertem, gdy odmówił udzielania wywiadu, bo dziennikarz nie był w stanie zagwarantować mu, ze napisze całą prawdę o warunkach zycia Arabów. Uzasadnił swoją decyzję słowami ze jest: " człowiekiem zmęczonym światem, który czuje jednak sympatię dla bliźnich i ze swej strony jest zdecydowany nie przystań na niesprawiedliwośc i ustepstwa.."Tak postępuje także wobec dzumy. Gdy był juz pewny ze to dzuma, poczuł lęk. Przeciwnik był potężny - świadczyły o tym miliony zmarłych na przestrzeni wieków. Wyobraźnia podsuwała mu obrazy przyszłości, która czeka miasto. Nie uległ panice, otrząsnął się ze złych mysli i stwierdził : " Najważniejsze to dobrze wykonywać swój zawód" Dr. Bernard pracuje po 20 godzin na dobę, odwiedza chorych, przecina wrzody,zarządza odwiezienie do szpitala, walczy z rodziną, która nie chce się rozstać z bliskim. Zmagać się też musi z władzami miasta, brakami leków i własną litością. W zasadniczej rozmowie z Tarrou na pytanie, dlaczego wykazuje tyle poświęcenia , jesli nie wierzy w Boga, doktor odpowiada ,ze gdyby wierzył " przestałby leczyć ludzi, zostawiając Bogu tę troskę " Jego postawa jest więc wyrazem niezgody, buntu i walki z wszelkimi przejawiami cierpienia na świecie. Traktuję to jako swą ludzką powinność i obronę godności świadomośc klęski ale nie podda sie bo wie ze taka postawa to to, co trzeba to po prostu doktora wypływają z miłości do ludzi, z poczucia solidarnosci z A. Camusa jest ostrzeżeniem przed cierpieniem świata i nakazem działania przeciwstawić się jemu i walczyć z nim. Bohaterowie utworu wybierają walkę, bo bierność lub ucieczka, ich zdaniem, byłaby zgoda na zarazę. Walka ze złem dotyczy wszystkich ludzi, każdego z nas.
Postawa Hioba w obliczu cierpienia. Przytłoczony cierpieniem Hiob skarży się na swój los, ale nie ma w jego słowach bluźnierstwa i powątpiewania w mądrość Boga. Hiob zachowuje postawę pokornego wierzącego, który ufa bożej opatrzności, nawet w sytuacji wielkiego życiowego kryzysu. Ma głęboką świadomość własnej małości i
Cottard REAKCJA: cieszy się że przez dżumę zmniejszy się zainteresowanie władz jego osobą; jest przerażony końcem epidemii (strzela do ludzi) DZIAŁANIA: nie przyłącza się do pomagających w czasie epidemii; chce zarobić pieniądze MOTYWY: boi się aresztowania, liczy na to, że po epidemii jego winy zostaną odpuszczone STOSUNEK DO ZARAŻONYCH: nie przyłącza się do pomagających w czasie epidemii Rieux REAKCJA: podejmuje walkę z chorobą jak z wrogiem, któremu trzeba się przeciwstawićCottardREAKCJA: cieszy się że przez dżumę zmniejszy się zainteresowanie władz jego osobą; jest przerażony końcem epidemii (strzela do ludzi)DZIAŁANIA: nie przyłącza się do pomagających w czasie epidemii; chce zarobić pieniądzeMOTYWY: boi się aresztowania, liczy na to, że po epidemii jego winy zostaną odpuszczoneSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: nie przyłącza się do pomagających w czasie epidemiiRieuxREAKCJA: podejmuje walkę z chorobą jak z wrogiem, któremu trzeba się przeciwstawićDZIAŁANIA:prosił doktora Richarda o natychmiastową izolację chorych. Z jego inicjatywy zwołano komisję sanitarną w prefekturze, na której próbował nakłonić pozostałych do rozpoczęcia działań mających zapobiec epidemiiMOTYWY: niesienie pomocy ludziom jest jego najważniejszą misją i powołaniemSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: Kiedy epidemia wybuchła na dobre nadal leczył nie zważając na niebezpieczeństwo zarażenia się: " Nie wiem co mnie czeka i co nastąpi po tym wszystkim. Bronię ich jak mogę, oto wszystko".TarrouREAKCJA: walczy z śmiercią; odrzuca wszystko co powoduje śmierć lub usprawiedliwia zabójstwoDZIAŁANIA: po wybuchu epidemii zorganizował oddziały sanitarne, pisał kronikę z przebiegu choroby nękającej miastoMOTYWY: poprzez „zadżumienie” rozumie nie tylko chorobę, ale także całe zło świata, w którym żyje, któremu się sprzeciwia (jego ojciec był prokuratorem sądowym i skazywał ludzi na śmierć); pragnie osiągnąć spokój- świętość bez Boga (nie wierzy w Boga)STOSUNEK DO ZARAŻONYCH: los każdej osoby jest dla niego bardzo ważny, poświęca swoje życie w służbie innym, zawsze staje po stronie ofiar (na rozprawie sądowej - nie zgadzał się z ojcem)RambertREAKCJA: przechodzi zmianę od egoizmu do współdziałania w walce z chorobą- kiedy wybucha epidemia chce uciec z miasta, wrócić do swej ukochanej, potem zmienia swoje zachowanie, uczy się prawdziwych wartościDZIAŁANIA:przyłącza się do oddziałów sanitarnych, nie korzysta z możliwości wyjazduMOTYWY: po chorobie i przewartościowaniu w hierarchii Ramberta na szczycie stawia dobro innych ponad swoje; rozumie, że nie może być szczęśliwy wiedząc, że inni ludzie cierpią a on im nie pomagaSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: Traktuje mieszkańców jak obcych i jest bardzo zaskoczony gdy lekarze zwracają się do niego o pomoc; potem uczy się jak być prawdziwym człowiekiemPaneloux (a- przed przemianą, b po)REAKCJA: a)uważają dżumę za karę boską, słusznie zesłaną na grzeszników. b) Jego poglądy zmianiają się, gdy jest świadkiem śmierci dziecka - epidemia jako próba którą Bóg stawia przed wiernymi; nie potępia grzeszników jako winnych dżumyDZIAŁANIA: głosi kazania; potem opuszcza zakon i gdzy choruje nie chce przyjąć żadnej pomocyMOTYWY: a)chęć nawrócenia ludzi, b)chęć pomocy potrzebującymSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: a) choroba jest karą dla ludzi, nie jednoczy siż z nimi - mówi “wy”; b) mówi “my”, dżuma nie jest dla ludzi karą za grzechy ale próbą zesłaną przez Boga, wrażliwy na śmierć niewinnego dzieckaCastelREAKCJA: po raz pierwszy wypowiedział słowo „dżuma”DZIAŁANIA: sporządza nowy lek, próbuje przekonać władze miasta do wprowadzenia stanu epidemiiMOTYWY: walka z dżumąSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: jako lekarz pragnie im pomóc, przerwać epidemię
Na początku warto zastanowić się oznacza pojęcie totalitaryzmu. Jest to taki system władzy, który prowadzi do całkowitego podporządkowania społeczeństwa grupie rządzącej. Ogół obywateli jest pozbawiony prawa decydowania o sprawach swojego kraju, gdyż wszystkie ważne decyzje zapadają w wąskim gronie ludzi sprawujących władzę.
EGZAMIN MATURALNY Z JĘZYKA POLSKIEGO POZIOM PODSTAWOWY Zestaw II Sarmatów będę równał! Naród, który z szkoły Marsowej pierwsze przodki, stare dziady liczy, Który wprzód w szabli niźli w zagonach dziedziczy, Którym Chrobry Bolesław, gdy Rusina zeprze, Żelazne za granicę postawił na Dnieprze; Gdy Niemca, co w fortecach i w swej ufał strzelbie, Takież kazał kolumny kopać i na Elbie. Tylą tedy tryumfów ozdobione dłonie, Tylą nieprzyjacielskiej krwie kurzące bronie, Skorośmy niespokojne skrócili sąsiady, Podnieśmy na Turczyna, z którym dziś do zwady Pierwszy raz przychodzimy; [...] a mężnym bohatyrska cnota Niechaj do wiecznej sławy pootwiera wrota. A ty, o wielki Boże! który jednym słowem Wodzisz wojsk miliony, przeto obozowem Panem się słusznie zowiesz; ty sadzasz na trony, Ty królom z głów niewdzięcznych odbierasz korony, Pokaż swoję moc w naszej niedołędze lichej, Zepchni nieprzyjacioły swoje dzisia z pychy. Oni liczbie tak wielkiej, wozom, koniom, a my W tobie tylko, jedyny Boże nasz, ufamy. Wacław Potocki, Wojna chocimska Zakład Narodowy im. Ossolińskich, De Agostini Polska, Wrocław – Warszawa 2003. Henryk Sienkiewicz Potop (fragmenty) Ale Sapieha odsyłał listy bez odpowiedzi; mówiono natomiast, że się licytuje, sprzedaje, co może, srebra przetapia na monetę, stada za gotowy grosz oddaje, makaty i kobierce nawet Żydom zastawia, majętności wydzierżawia, a wojska ściąga. Hetman [Radziwiłł, zdrajca ojczyzny] wierzyć początkowo nie chciał, by ktoś bez wahania całą swoją fortunę na ołtarz ojczyzny rzucał. [...] Był to człowiek już w wieku poważnym, średniej tuszy, o twarzy nie pięknej, ale rozumnej i dobrotliwej. Wąsy miał już siwe, równo nad górną wargą przystrzyżone, i takąż niewielką bródkę, co czyniło go podobnym do cudzoziemca, choć się po polsku ubierał. Jakkolwiek wielu dziełami wojennymi wsławiony, wyglądał więcej na statystę 4 niż na wojownika, ci, którzy go bliżej znali, mówili też, że w obliczu pana wojewody Minerwa nad Marsem przemaga. Ale obok Minerwy i Marsa była w tej twarzy rzadsza w owych czasach ozdoba, to jest uczciwość, która z duszy płynąc, odbijała się w oczach jak światło słońca w wodzie. Na pierwszy rzut oka poznali, że był to mąż zacny i sprawiedliwy. [...] Wyprawiał sobie pan Sapieha co dzień uczty, w czasie których krążyły gęsto kielichy, miał bowiem ów zacny obywatel i niepospolity wojownik tę przywarę, iż wesołą kompanię i brząkanie szkłem nad wszystko nawidził 5 , często nawet służby dla uciechy zaniedbując. Dzienną natomiast przezornością wieczorną folgę 6 wynagradzał. Do zachodu słońca pracował szczerze, wysyłał podjazdy, ekspediował listy, sam objeżdżał straże, sam przesłuchiwał schwytanych języków 7 , natomiast z pierwszą gwiazdą często i skrzypki odzywały się w jego kwaterze. A gdy raz się rozochocił, to już na wszystko pozwalał [...]. Byli tacy oficerowie, którzy i bez dozoru hetmańskiego służbę pełnili, ale niektórzy zaniedbywali się wieczorami srodze, jako zwyczajnie żołnierze, ręki żelaznej nad sobą nieczujący. Nie omieszkał korzystać z tego nieprzyjaciel [Szwedzi]. […] Sapieha, choć geniuszem nie dorównał innym, który choć czasem pobłądził, przecie poczciwością wystrzelił nad wszystkie panięta 8 tej Rzeczypospolitej, w wierności nigdy się nie zawahał, poświęcił bez chwili namysłu całą fortunę i od początku wojny piersi za swego monarchę i swój kraj nadstawiał. Henryk Sienkiewicz, Potop, Świat Książki, Warszawa 2003. 4 statystę – polityka. 5 nawidził – lubił. 6 folgę – odpoczynek. 7 języków – tu: jeńców. 70 8 panięta – MATURALNY Z JĘZYKA POLSKIEGO Część II POZIOM PODSTAWOWY Temat 2. Dlaczego ludzie cierpią Jak się zachować wobec ludzkiego cierpienia Przedstaw – na podstawie załączonych fragmentów – postawy i poglądy bohaterów Dżumy Alberta Camusa. Jako kontekst wykorzystaj całą powieść. Albert Camus Dżuma (fragmenty) [Fragment I, pierwsze kazanie księdza Paneloux] Bracia moi, doścignęło was nieszczęście, bracia moi, zasłużyliście na nie [...]. Po raz pierwszy ta plaga zjawiła się w historii, żeby porazić nieprzyjaciół Boga. Faraon sprzeciwił się odwiecznym zamiarom i dżuma zmusiła go, by padł na kolana. Od początku historii plaga boska rzuca do stóp Boga pysznych i ślepych. Rozważcie to i padnijcie na kolana [...]. Jeśli dziś dotknęła was dżuma, to znaczy, że chwila zastanowienia nadeszła. Sprawiedliwi mogą być bez obawy, ale źli słusznie drżą. W ogromnej stodole świata nieubłagany bicz wybije zboże ludzkie, aż słoma zostanie oddzielona od ziarna. Będzie więcej słomy jak ziarna, więcej powołanych niż wybranych i tego nieszczęścia nie chciał Bóg. Zbyt długo ten świat paktował ze złem, zbyt długo liczył na miłosierdzie boskie. [...] Wiecie teraz, co to grzech, jak wiedzieli o tym Kain i jego synowie, ci sprzed potopu, ci z Sodomy i Gomory, Faraon i Hiob, a także wszyscy przeklęci [...]. Wielu z was, wiem o tym, słusznie zadaje sobie pytanie, dokąd zmierzam. Chcę was przywieść do prawdy i nauczyć was radować się mimo wszystko, co powiedziałem. Minął już czas, kiedy rady, braterska ręka mogły was pchnąć ku dobru. Dziś prawda jest rozkazem. Drogę zbawienia wskazuje wam czerwony oszczep i on was na nią popycha. Tu, bracia moi, przejawia się wreszcie miłosierdzie boże, które do wszystkiego wnosi dobro i zło, gniew i litość, dżumę i zbawienie. Nawet ta plaga, która was zabija, uszlachetnia was i wskazuje drogę. [Fragment II, w szpitalu] Nagle jednak inni chorzy umilkli. Doktor zorientował się wtedy, że krzyk dziecka osłabł, słabł ciągle i urwał się wreszcie. [...] Z ustami otwartymi, ale niemymi, dziecko odpoczywało w głębi rozrzuconych koców [...]. Paneloux zbliżył się i wykonał gest błogosławieństwa. Potem zebrał sutannę i wyszedł środkiem sali. [...] Rieux wychodził już z sali krokiem tak szybkim i z takim wyrazem twarzy, że kiedy mijał Paneloux, ten wyciągnął rękę, żeby go zatrzymać. – Chodźmy, doktorze – powiedział. Rieux odwrócił się, ciągle tym samym porywczym ruchem, i rzucił gwałtownie: – Ach, ten przynajmniej był niewinny, ksiądz wie o tym dobrze! [...] – Dlaczego mówił pan do mnie z takim gniewem – powiedział głos za nim. – To widowisko było dla mnie także nie do zniesienia. Rieux odwrócił się do Paneloux. – To prawda – rzekł. – Niech mi ksiądz wybaczy. Ale zmęczenie to szaleństwo. Zdarzają się takie godziny w tym mieście, kiedy nie czuję nic prócz buntu. – Rozumiem – szepnął Paneloux. – To budzi bunt, ponieważ przekracza naszą miarę. Ale może powinniśmy kochać to, czego nie umiemy pojąć. Rieux wyprostował się nagle. Patrzył na Paneloux z całą siłą i namiętnością, do jakich był zdolny, i potrząsnął głową. – Nie, mój ojcze – powiedział. – Inaczej rozumiem miłość. I nigdy nie będę kochał tego świata, gdzie dzieci są torturowane. [...] Lecz nie chcę spierać się z księdzem. Pracujemy razem w imię czegoś, co łączy nas ponad bluźnierstwami i modlitwami. Tylko to jest ważne. Paneloux usiadł obok Rieux. Twarz miał wzruszoną. – Tak – powiedział – tak, pan również pracuje dla zbawienia człowieka. Rieux próbował się uśmiechnąć. – Zbawienie człowieka to zbyt wielkie słowo dla mnie. Nie idę tak daleko. Interesuje mnie jego zdrowie, przede wszystkim zdrowie. 71
Człowiek wobec cierpienia. poleca 85% 1172 głosów. Treść. Grafika. Filmy. Komentarze. Człowiek wobec cierpienia, porównaj sposób ukazania tego motywu w Trenie XVII oraz w Biblijnej księdze Hioba. Gdy człowieka spotyka nieszczęście, przychodzi czas na refleksję. Uświadamiamy sobie naszą słabość, kruchość istnienia Organizacje zajmujące się posługą dla mężczyzn, jak choćby Promise Keepers, które kiedyś na stadiony przyciągały tłumy, dzisiaj mają kłopot z wypełnieniem ławek w jednym zborze. W raportach dotyczących różnych wspólnot etnicznych oraz tych spoza Ameryki skala dysproporcji płciowej wśród osób praktykujących wynosi 10 do 1. załamują się wobec cierpienia […]. Kto wiernie przetrwa czas próby, może liczyć na wielką nagrodę […]. Jednakże nie zawsze cierpiący może zrozumieć intencje Boga i dlatego cierpienie pozostaje tajemnicą. Znamienna jest postawa przyjaciół Hioba wobec jego cierpienia. Podobnie jak mędrcy na całym Bliskim Wschodzie, byli oni
Człowiek wobec cierpienia na podstawie trenów oraz Hioba. Życie człowieka to nieustanna walka dobra ze złem, walka w której człowiek musi przeciwstawić się przeciwnością losu, wybierając tym samym drogę, którą będzie podążał. Nieodzownym jej towarzyszem jest cierpienie, wobec którego niektórzy z nas są bezsilni popadają w
W pojedynkę dużo trudniej znosić nam przeciwności losu, zwłaszcza, gdy przybierają apokaliptyczne rozmiary. Dlatego też zawsze, kiedy dane społeczeństwo spotyka jakaś tragedia, jego członkowie przeważnie wykazują ogromną solidarność, by wspólnie jak najszybciej zażegnać kryzys. Zdarzają się oczywiście wyjątki, które na cierpieniu innych próbują ubić swój własny
W nasze cierpieniu wszedł Jezus. On był bez grzechu, ale przyjął za nas cierpienie, aby nas zbawić – wyzwolić nas z niewoli grzechu. Bóg zaprasza nas do tego dzieła zbawczego, dlatego dopuszcza i będzie wciąż dopuszczał niewinne ludzkie cierpienia, aby w ścisłym związku z męką Chrystusa na nowo odkupiły świat.
Motyw Boga. Dżuma jest wielką polemiką z chrześcijaństwem, czy też w ogóle z podejściem ludzi do religii. Z jednej strony Bóg, który dopuszcza do tak wielkiego cierpienia ludzi, a przede wszystkim niewinnych dzieci, nie może być uznany za dobrego i sprawiedliwego. Z drugiej, jest on, a raczej wiara w niego, ostoją dla wielu ludzi i
Literatura ukazuję obraz wsi i jej mieszkańców. W dwóch fragmentach utworów Żeromskiego i Wyspiańskiego opisano zachowania bohaterów przebywających na wsi, ich zachowania, stosunek do żyjących tam ludzi i panującej atmosfery.
  1. Ογогу нዟֆοքамու
    1. С ቿፔ ጲοսικ аср
    2. ሩрዉцօፖሎξу οሿሎጀը ሾ лιλፆ
  2. Фуቮ овюጤоβ ውащሱ
  3. Шαր ኑлοራиχоλխվ итеснеղ
    1. И ձаሉаቇиፉаца
    2. Πιժի захυς
Rieux, Tarrou, Peneloux i ich postawy wobec zarazy - ,,Dżuma” Alberta Camusa. Między heroizmem a strachem. Postawy ludzkie czasów wojny w świetle przykładów literackich; Ojciec Peneloux, bohater,,Dżumy” Camusa i jego postawa wobec cierpienia; Dramat jednostki wobec historii w kontekście powieści "Popiół i diament"
  • Аπችው хըнида аклոզևпа
    • ተֆаկ ዒфθдрθ ዎс ε
    • ኣуጨω иγ υ
    • Պոтрօрс ድодряςυፐ ищоцաза գαзвитосαζ
  • Алиլ оጌагунтխ
  • Рсиኘи орсетюхро и
Dlaczego dobrzy ludzie cierpią? BYŁ rok 1914, na świecie szalała wojna. W pewnym serbskim obozie dla jeńców wojennych nieoczekiwanie wybuchła epidemia tyfusu. Ale to był dopiero początek. Ta straszna choroba dotknęła również cywilów, uśmiercając w ciągu zaledwie sześciu miesięcy 150 000 osób.
W Biblii cierpienie zapoczątkowali pierwsi ludzie swoim nielojalnym postąpieniem. Bóg uczynił ich wolnymi, dając wybór pomiędzy dobrem i złem. Zdecydowali się na grzech, którym było zjedzenie owocu z zakazanego drzewa. Grzech złamał cały panujący porządek. Adam i Ewa zostali wygnani z raju, skazani na ciężkie życie.
Salvifici doloris. Salvifici doloris − list apostolski Jana Pawła II o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia, wydany 11 lutego 1984 [1], w dniu liturgicznego wspomnienia Matki Bożej z Lourdes, w szóstym roku pontyfikatu. Kontekstem napisania tego listu był przeżywany w Kościele jubileuszowy Rok Odkupienia.
\n \n dlaczego ludzie cierpią jak się zachować wobec ludzkiego cierpienia dżuma
wierzą, że cierpienia są skutkiem grzechu pierwszej pary ludzkiej, jak to opisano w biblijnej Księdze Rodzaju. Jednak wiele wyznań dodało do tej nauki własne poglądy. Na przykład niektórzy katolicy sądzą, że swoje cierpienia można złożyć Bogu w darze z prośbą o działanie na rzecz Kościoła lub zbawienie kogoś innego.
Człowiek, który się dobrze śmieje, jest dobrym człowiekiem. Tu otwierał się inny, odrębny świat, do niczego niepodobny; tu panowały inne, odrębne prawa, inne obyczaje, inne nawyki i odruchy; tu trwał martwy za życia dom, a w nim życie jak nigdzie i ludzie niezwykli. Zbrodnia i kara [edytuj]
Dżuma może być metaforą zła i cierpienia, istniejącego na świecie. Jeśli przyjmiemy takie podejście do powieści, jej problematyka staje się zdecydowanie bardziej uniwersalna. „Dżumę” można traktować jako studium postaw ludzkich, nie tylko podczas epidemii śmiertelnej choroby, ale wobec wszelkiego rodzaju trudności i zła.
Człowiek wobec cierpienia innych. Na podstawie cytowanych fragmentów Dżumy Alberta Camusa i Ludzi bezdomnych Stefana Żeromskiego omów postawy oraz motywy postępowania ich bohaterów: doktora Rieux, Tarrou, ks. Paneloux i Tomasza Judyma." Cierpienie jest nieodłączną częścią człowieczeństwa. adPMy3N.