Dołączył: 2013-03-07 Miasto: Kościan Liczba postów: 327 29 maja 2022, 09:56 Hej, dziewczyny odkąd pamiętam moja mama nie była za bardzo zainteresowana moja osobą. Zapewniała mi byt na zasadzie ubrać, nakarmić. Sprawy emocjonalne i co u mnie nie za bardzo się liczyły, np. - miałam poważne problemy z wagą, jadłam bardzo dużo na tyle emocjonalnym, w końcu jak zobaczyłam prawie 100 kg zaczęłam się katować ćwiczeniami i biegami. Matka nigdy nie poruszyła ze mną tego tematu. To było w liceum wtedy schudłam dużo i szybko rozwalając sobie przy tym kolana i kręgosłup. Dopiero niedawno moja matka zapytała się mnie co ja zrobiłam, że schudłam... Nie widziała kompletnie tego, że ja wychodzę biegać i ćwiczę w domu katując rower stacjonarny. - w podstawówce oczywiście okres dojrzewania, ani razu nie rozmawiała ze mną o miesiączkach, dopiero jak zauważyła krew na bieliźnie robiąc pranie powiedziała że chyba dostałam okres i muszę używać podpasek. Koniec. - kiedy brałam ślub jedyne rzeczy które ją interesowały to kto ile dał w kopertę i tylko komentowała, że np. Chrzestna a tak na mało, rodzice męża co tylko tyle ? Przecież pracują za granicą (i mają mega długi o których moja matka wie) - rozmowa o niej zawsze dotyczy tylko negatywnych rzeczy, spraw i szybko się kończy przechodząc do obgadywania innych, - odkąd kolejny związek z jakimś gościem jej nie wyszedł to mam wrażenie że chce zrekompensować sobie samotność nagłym zainteresowaniem co tam u mnie. Tylko, że ja teraz mam 29 lat i tak jak nigdy moja matka nie była zainteresowana moimi sprawami, tak ja teraz kompletnie tego zainteresowania nie potrzebuje. Czasem, czego zaczynam żałować już po wypowiedzianych słowach np. powiem co tam w pracy, od razu wyłapie te negatywne rzeczy i komentuje no tak szef śpi na kasie, a Tobie tylko tyle na święta dał. Co z tego, że dobrze poszła rozmowa z klientem, że dobrze coś innego zrobiłam. Prowadze swój ogród i trzymam rośliny na parapecie. Normalne dla mnie jest to, że przyjdą znajomi i czasem skomentuja, ale tu fajnie, rośliny kolorowo no relaks. No i mają rację. Moja matka? A tych chwastów nie chce Ci się wyrywać ? A czemu tych owoców z drzewa nie zrywasz ? Te rośliny trzeba nawieźć. No odechciiewa się kawy i ciasta bo zygac się chce. Kiedy jest u nas potrafi przy moim mężu powiedziec że kobieta jest w domu nie ma obiadu ? Nie jest posprzątane ? Gotujemy, sprzątamy na zmianę i jak nam się chcę, ale znowu to nie są rzeczy z których ja będę się jej tłumaczyć. Co mam jej powiedzieć ? Że my nie przegrywamy życia na czymś na co nie mamy ochoty robić,.tak jak ona ? Z kolei obiadki u niej wyglądają tak, że zanim coś zjemu już wiemy że to będzie niedobre jej nie wyszło to i to i to i testy w których pokazuje jak bardzo się szanuje 'ja głupia zamiast dodac 2 szklanki mąki to dałam 3'. Teraz jestem w ciąży i tak jak nigdy nie interesowało ją moje ciało, tak teraz pyta czy mnie bolą plecy, ile przytyłam. Nie usłyszałam nigdy, że super że będę matka. Oczywiście lecą teksty teraz to zobaczysz jak będziesz mieć dziecko. I znowu skupianie się tylko na negatywnych rzeczach. Aż mam wrażenie, że ona tylko czeka aż zacznę mówić o tych nieprzyjemnych rzeczach. Akrualnie nie mam oni trochę ochoty z nią rozmawiać o niczym ! Na pytania o moją ciążę mam ochotę jej powiedzieć, że nigdy moje ciało nie było dla niej ważne więc jest w ogóle ostatnia osobą przy której ja się czuję swobodnie i chce rozmawiać o zmianach jakie dzieją się z moim ciałem i w ogóle w życiu. W ogóle mam wrażenie, że sama ona nie ma w ogóle szacunku do swojego ciała, nie dba o nie w ogóle. Ma 60 lat i nie może chodzić po schodach, dźwigać i wielu innych czynności bo jest tak zapuszczona mimo to najważniejsze to spędzać pół życia w kuchni i później oczywiście mi ładować swoje żale jaka to ona jest zapracowana i nie ma czasu na nic. Przed menopauza mówiła że krew leci jej z Przy zabiegach typu usunięcie polipa z macicy to było coś mi znowu wyrosło w No masakra jak tak można mówić o sobie i swoim ciele ! Mam kompletnie odmienne zbadanie w tym temacie od niej i w wielu innych! Jestem na takim etapie że nie chce z nią rozmawiać dosłownie o niczym. Jak zapyta mam ochotę zareagować właśnie w taki sposób, że nigdy jej nic nie interesowało, a teraz nagle sobie przypomniała ? Tylko pytanie czy tu nie budzi się wtedy we mnie małe dziecko i to ona nie przemawia? A jeśli tak to jak inaczej zareagować dając jednocześnie do zrozumienia ze ja nie chce z nią rozmawiać o moich sprawach ? Edytowany przez kluchaa. 29 maja 2022, 10:34 Dołączył: 2021-05-16 Miasto: Szczecin Liczba postów: 461 29 maja 2022, 10:52 Odciąć się, zanim do reszty zniszczy psychikę nie tylko tobie, ale i dziecku. Też mam rodzica, z którym nie potrafię się porozumieć i wiem, jak bardzo to człowieka wichruje 😐 Hgtrdrsrdhijiuf 29 maja 2022, 11:13 To przykre. Twoja mama ma ze sobą jakieś problemy emocjonalnr, a na Tobie to się odbiło. Ogranicz kontakt do minimum. I nie miej wyrzutów sumienia, bo go nie twoja wina. Dołączył: 2007-02-06 Miasto: Liczba postów: 10562 29 maja 2022, 11:52 dlaczego nie powiesz jej tego wszystkiego tak jak to tu opisalas? Moja propozycja , popros mame o jakis termin/czas w ktorym nikt wam nie bedzie przeszkadzal, bedziecie same caly wieczor, noc czy dwa dni jak trzeba i zrobcie sobie takie rachunki sumienia- porozmawiajcie o waszym zyciu, o tym co cenisz w mamie a co ciebie denerwuje. Powiedz ze tak to wszystko co wczesniej bylo odbierasz, odbieralas, co ona moze o tym czasie opowiedziec. Przypuszczam ze jest osoba bardzo nieszczesliwa , niespelniona, niezadowolona z wlasnego zycia i niestety odbilo sie to na tym jak traktowala ciebie, czy innych bliskich, odbilo sie na jej jezyku. Albo ma taki charakter ze jej tak wygodnie. Nie wiadomo. Tylko z nia mozecie sobie kontakt poprawic albo ograniczyc, jesli mama nie bedzie widziala problemow o ktorych tu mowisz. Byc moze ona tego tak nie widzi, nie zdaje sobie z tego sprawy, byc moze jesli jej to bezposrednio powiedz to przeanalizuje swoj sposob bycia i cos zmieni, byc moze nie, wtedy ograniczysz kontakty do koniecznych i zyjesz swoim zyciem. Gdy wszystko miedzy wami bedzie jasne bedzie ci latwiej podjac decyzje ile i jakie kontakty zaakceptowac a jakie uciac. _MIA_ 29 maja 2022, 12:18 Spróbować bardzo szczerej i na tym etapie życia całkiem partnerskiej rozmowy i jeśli to coś matce uświadomi, to pięknie. Jeśli nie, to ograniczyć do minimum, a w skrajnych przypadkach, gdyby to miało znacznie pomóc Ci żyć lepiej, to odciąć się całkowicie. Ada20222022 29 maja 2022, 13:56 Nieszczęśliwe, pełne goryczy i niskiej samooceny matki (rodzice), wychowują nieszczęśliwe dzieci. Twoja matka taka właśnie była i jest. Sama będziesz niedługo mamą i musisz przerwać tę sytuację, żebyś mogła być szczęśliwą mamą, szczęśliwego dziecka. Zgadzam się, że wreszcie powinnaś swojej matce powiedzieć, to co tu napisałaś. Tylko, czy ona spokojnie tego wysłucha? Takie rozmowy zmieniają się w wielkie awantury, krzyki, zaprzeczenia, przerzucanie się winą i swoimi racjami. A Ty jesteś w ciąży! Szczerze, nigdy nie spotkałam się z osobą, która ma tyle 'za uszami', żeby ona spokojnie wysłuchała drugiej strony i nie zaprzeczała, atakowała z wściekłością, przyznała rację i okazała chęć poprawy swojego zachowania. Dołączył: 2007-02-06 Miasto: Liczba postów: 10562 29 maja 2022, 14:12 Nieszczęśliwe, pełne goryczy i niskiej samooceny matki (rodzice), wychowują nieszczęśliwe dzieci. Twoja matka taka właśnie była i jest. Sama będziesz niedługo mamą i musisz przerwać tę sytuację, żebyś mogła być szczęśliwą mamą, szczęśliwego dziecka. Zgadzam się, że wreszcie powinnaś swojej matce powiedzieć, to co tu napisałaś. Tylko, czy ona spokojnie tego wysłucha? Takie rozmowy zmieniają się w wielkie awantury, krzyki, zaprzeczenia, przerzucanie się winą i swoimi racjami. A Ty jesteś w ciąży! Szczerze, nigdy nie spotkałam się z osobą, która ma tyle 'za uszami', żeby ona spokojnie wysłuchała drugiej strony i nie zaprzeczała, atakowała z wściekłością, przyznała rację i okazała chęć poprawy swojego zachowania. bojac sie takich rozmow nigdy nie rozwiazujemy problemow, uciekamy, bez sensu. Ciaza to nie stan w ktorym siedzi sie pod kloszem i unika wszystkiego, to moze byc wrecz dobra okazja do zaczecia tej rozmowy. Wlasnie jako powod mozna zaczac- teraz bede Mama i nie chce popelnic tych bledow, mozna zastrzec ze zalezy ci na SPOKOJNEJ rozmowie i jesli mama bedzie reagowala historia to rozmowy wogole nie bedzie. Nie wydaje mi sie by jakas matka nie zechciala rozmawiac. Jesli z tego nic by nie wyniklo ograniczyc Kontakt zawsze jest czas. Ada20222022 29 maja 2022, 14:20 Berchen napisał(a):Ada20222022 napisał(a):Nieszczęśliwe, pełne goryczy i niskiej samooceny matki (rodzice), wychowują nieszczęśliwe dzieci. Twoja matka taka właśnie była i jest. Sama będziesz niedługo mamą i musisz przerwać tę sytuację, żebyś mogła być szczęśliwą mamą, szczęśliwego dziecka. Zgadzam się, że wreszcie powinnaś swojej matce powiedzieć, to co tu napisałaś. Tylko, czy ona spokojnie tego wysłucha? Takie rozmowy zmieniają się w wielkie awantury, krzyki, zaprzeczenia, przerzucanie się winą i swoimi racjami. A Ty jesteś w ciąży! Szczerze, nigdy nie spotkałam się z osobą, która ma tyle 'za uszami', żeby ona spokojnie wysłuchała drugiej strony i nie zaprzeczała, atakowała z wściekłością, przyznała rację i okazała chęć poprawy swojego zachowania. bojac sie takich rozmow nigdy nie rozwiazujemy problemow, uciekamy, bez sensu. Ciaza to nie stan w ktorym siedzi sie pod kloszem i unika wszystkiego, to moze byc wrecz dobra okazja do zaczecia tej rozmowy. Wlasnie jako powod mozna zaczac- teraz bede Mama i nie chce popelnic tych bledow, mozna zastrzec ze zalezy ci na SPOKOJNEJ rozmowie i jesli mama bedzie reagowala historia to rozmowy wogole nie bedzie. Nie wydaje mi sie by jakas matka nie zechciala rozmawiac. Jesli z tego nic by nie wyniklo ograniczyc Kontakt zawsze jest czas. Może ja mam złe doświadczenia z takimi rozmowami, nie dotyczy to mamy, tylko jednej z sióstr. I nie brakuje mi asertywności ani spokoju, tylko ta druga strona zachowuje się tak jak chce, taka rozmowa ją osacza i wtedy atakuje niewspółmiernie. Spokojnie i rozsądnie, to można porozmawiać ze spokojną i rozsądną osobą. Ja bym kobiecie w ciąży nie proponowała i nie zachęcała, nie chcę jej zaszkodzić. Jeśli sama uzna, że może i nie wiem, będzie miała wsparcie partnera obok... Edytowany przez Ada20222022 29 maja 2022, 14:22 _MIA_ 29 maja 2022, 14:22 Ada20222022 napisał(a):Nieszczęśliwe, pełne goryczy i niskiej samooceny matki (rodzice), wychowują nieszczęśliwe dzieci. Twoja matka taka właśnie była i jest. Sama będziesz niedługo mamą i musisz przerwać tę sytuację, żebyś mogła być szczęśliwą mamą, szczęśliwego dziecka. Zgadzam się, że wreszcie powinnaś swojej matce powiedzieć, to co tu napisałaś. Tylko, czy ona spokojnie tego wysłucha? Takie rozmowy zmieniają się w wielkie awantury, krzyki, zaprzeczenia, przerzucanie się winą i swoimi racjami. A Ty jesteś w ciąży! Szczerze, nigdy nie spotkałam się z osobą, która ma tyle 'za uszami', żeby ona spokojnie wysłuchała drugiej strony i nie zaprzeczała, atakowała z wściekłością, przyznała rację i okazała chęć poprawy swojego zachowania. No właśnie. Przykro wygląda, gdy ktoś dojrzały wciąż żali się na matkę/ojca/dzieciństwo i nie widzi, że sam w tym czasie jest już np. takim kiepskim rodzicem. Nie popełniać tych samych błędów, to jak opuścić błędne koło. Dołączył: 2013-03-07 Miasto: Kościan Liczba postów: 327 29 maja 2022, 14:30 Berchen napisał(a):Ada20222022 napisał(a):Nieszczęśliwe, pełne goryczy i niskiej samooceny matki (rodzice), wychowują nieszczęśliwe dzieci. Twoja matka taka właśnie była i jest. Sama będziesz niedługo mamą i musisz przerwać tę sytuację, żebyś mogła być szczęśliwą mamą, szczęśliwego dziecka. Zgadzam się, że wreszcie powinnaś swojej matce powiedzieć, to co tu napisałaś. Tylko, czy ona spokojnie tego wysłucha? Takie rozmowy zmieniają się w wielkie awantury, krzyki, zaprzeczenia, przerzucanie się winą i swoimi racjami. A Ty jesteś w ciąży! Szczerze, nigdy nie spotkałam się z osobą, która ma tyle 'za uszami', żeby ona spokojnie wysłuchała drugiej strony i nie zaprzeczała, atakowała z wściekłością, przyznała rację i okazała chęć poprawy swojego zachowania. bojac sie takich rozmow nigdy nie rozwiazujemy problemow, uciekamy, bez sensu. Ciaza to nie stan w ktorym siedzi sie pod kloszem i unika wszystkiego, to moze byc wrecz dobra okazja do zaczecia tej rozmowy. Wlasnie jako powod mozna zaczac- teraz bede Mama i nie chce popelnic tych bledow, mozna zastrzec ze zalezy ci na SPOKOJNEJ rozmowie i jesli mama bedzie reagowala historia to rozmowy wogole nie bedzie. Nie wydaje mi sie by jakas matka nie zechciala rozmawiac. Jesli z tego nic by nie wyniklo ograniczyc Kontakt zawsze jest czas. Dziekuje dziewczyny! byly takie sytuacje gdzie po jakiejś scenie typu gadka przy moim mężu,.że biedny facet w domu bo mu żona nie zrobiła obiadu od razu na osobności mówiłam jej, że to te ona podstawiala każdemu swojemu chłopowi talerz pod ryjek to nie znaczy że ja taka będę. Ba! Ona nawet powie że wie że takie błędy zrobiła typu takie zaglaskanie, robienie jedzenie 5 razu dziennie dla niego bla bla i co z tego? Mi powie że obiadu nie robię... O porządkach też jej mówiłam że ja mam po prostu inny styl życia, nie taki jak ona. I można powiedzieć że te dwa tematy są już zamknięte bo chyba zrozumiala że nie ma sensu mi tak mówić to mam wrażenie, że poszuka czegoś zastępczego czyli np. ogród. powiedzcie mi czy moje zachowanie,.to w jaki sposób przekazuje jej te informacje są ok? Czy są na poziomie dorosłej osoby? Czy takiego dziecka ? chociaz z drugiej strony myślę że to ona cały czas zachowuje się jak dziecko. Mam dostęp do jej konta bo prosi mnie żebym jej opłaciła jakieś rachunki bo mieszka za granicą i w zasadzie to jej się uczyć obsługi bankowości nie chce... Więc dobra jakby nie problem dla mnie. Ale ostatnio zapytała się mnie czy mamy jakieś oszczędności i ile ... Pytam do czego potrzebuje tych informacji (nie chce jej tego mówić ). Jej odpowiedź: no przecież ty wiesz ile ja mam pieniędzy bo masz dostęp do mojego konta